Zambia, maïs, rotsschilderingen en kantoorwerk...

Wat hebben deze woorden met elkaar te maken? Je raadt het vast wel, wíj zijn namelijk de verbindende factor tussen deze woorden :-)

Twee weken geleden zijn we voor een lang weekend naar South Luangwa geweest, een wildpark in Zambia. Wij moesten het land even uit om weer een nieuwe stempel in ons paspoort te krijgen die ons toestaat om weer een maand in Malawi te verblijven en onze huisgenoot Daniël wilde altijd nog naar dat park. Best een goede combinatie toch? We zijn daar dus met hem, onze Italiaanse huisgenoot Carminé en een Nederlandse collega van Daniël, Selina, naartoe geweest. We waren van tevoren gewaarschuwd voor de weg naar dat park. Die zou namelijk zeer beroerd te berijden zijn, maar dat viel ons uiteindelijk alles mee, misschien omdat we op het ergste voorbereid waren of omdat we té vrolijke muziek aan hadden staan... Het park zelf was echt ontzettend mooi! Ondanks dat alles nog begroeid was vanwege het regenseizoen, hebben we ontzettend veel dieren gezien: olifanten, hyena’s, buffels, zebra’s, giraffen, impala’s, waterbokken, leeuwen, hagedissen, krokodillen, nijlpaarden, eekhoorn, haas en heel veel ontzettend mooie vogels! Zoals jullie op de foto’s kunnen zien, sliepen wij in een tent op een platform hoog in een boom, zodat we tijdens onze nachtrust niet gestoord zouden worden doorop de camping rondwandelende nijlpaarden.

De reisgenoten

Onze romantische boombut

Ander romantisch paartje

En nog een!

De terugweg naar huis was ook nog vol belevenissen. Allereerst wilden we vlakbij het park nog even een paar liter benzine bijtanken om er zeker van te zijn om de eerst volgende grote stad te kunnen bereiken die 110 km verderop ligt. Alleen een klein probleempje: de benzinepomp was stuk... Dan maar op goed geluk verder in het vertrouwen dat we wel op de juiste bestemming aan zouden komen. Tijdens onze stop bij ‘Tribal textiles’ (waar we alvast wat inkopen hebben gedaan voor ons toekomstige huisje, appartementje oid) kwamen er achter dat twee van de banden wel erg zacht waren... Gelukkig hadden ze daar een compressor, zodat we met harde banden weg konden rijden. De banden hebben het nog uitgehouden tot in Lilongwe! De volgende moeilijkheid was bij de grens om Malawi binnen te komen. We zeiden dat Reinier student is, terwijl hij geen studentenvisum heeft (we waren ook op een toeristenvisum het land binnengekomen)... Nadat Daniël subtiel zijn groene diplomatenpasje liet zien en wat heeft gepraat met de mensen achter het loket, hebben we toch nog behoorlijk snel de juiste stempel in ons paspoort gekregen! Wat ook hielp was dat wij om 10 voor 6 binnenkwamen en de man graag om 6 uur naar huis wilde, helaas voor hem zonder extra ‘fooi’ van onze kant. Na de grens ging gelukkig alles goed en zijn we veilig en wel weer aangekomen in Lilongwe!

Daarop volgde een zeer korte werkweek, omdat we de maandag terugkwamen uit Zambia en omdat het vrijdag Goede Vrijdag was. Hier hadden ze niet zoveel kerkdiensten rondom Goede Vrijdag en Pasen als we in Nederland gewend zijn, dus moesten we er meer zelf voor kiezen om het te gedenken. Was eigenlijk ook best goed om samen de bijbehorende Bijbelgedeelten uit Johannes te lezen. Dan lees je wat meer dan de paar Bijbelverzen tijdens een kerkdienst en vallen je ook weer andere dingen op!

Tijdens de zaterdag van dat weekend hebben we iemand geholpen met zijn maïs te oogsten. Deze man, Patrick, werkte in het kantoortje naast dat van Reinier en kwam regelmatig een praatje met Reinier maken. Was wel een leuke, maar ook best zware ervaring om dit mee te maken! Na het oogsten zijn we nog even bij hem thuis wezen kijken en hebben we daar een zeer late lunch gehad, natuurlijk de traditionele nsima. Hij en z’n vrouw wilden ook wel graag een keer bij ons komen kijken waar en hoe wij wonen. Ben wel benieuwd hoe ze dat gaan vinden, want het verschil tussen de huizen is enorm! Zij wonen echt in een heel klein huisje en wij wonen ontzettend ruim. Ik denk dat onze slaapkamer hier even groot is als hun huisje.  Dan schaam ik me er bijna voor om ze hier uit te nodigen.

Hard aan het werk in de volle zon!

Iedereen helpt mee met de oogst

De vrouw van Patrick aan het Nsima bereiden.

Gisteren zijn we met de minibus naar een plaats in de buurt van Lilongwe geweest, Dedza. Hier waren we al een keer geweest om een berg (gedeeltelijk) te beklimmen, nu gingen we naar een andere plek daar in de buurt. Nadat we daar uit de minibus stapten, reden er meteen een paar fietstaxi’s naar ons toe om ons over de 8 km lange en af en toe behoorlijk steile zandweg naar de rotsschilderingen te brengen. Daar was een lokale gids die ons langs de verschillende plekken leidde en ons er ook nog een klein beetje over kon vertellen. Zo zijn ze gemaakt door de Pygmeëen en de Chewa’s, zijn er hagedissen, slangen en een giraf te zien en zeer veel ongedefinieerde figuren. Hier waren we wat minder tijd mee kwijt dan gedacht, waardoor we nog naar de (onder de in Lilongwe wonende buitenlanders) beroemde Dedza Pottery konden gegaan. Hier lekker geluncht en wat mooie aardewerken bekers gekocht (en een klein souvenirtje voor twee personen...). Helaas kunnen we jullie geen foto’s laten zien van deze dag, omdat terug in Lilongwe ons fototoestel uit een tas is gestolen...

Nu lijkt het alsof we alleen maar bijzondere dingen doen hier, maar vooral degenen die mij (Rianne) af en toe op facebook volgen, weten dat dat niet het geval is. Tussendoor zijn we gewoon veel naar kantoor geweest en voor mij betekende dat heeeel veeeel wachten, wachten op iemand die mij een volgende taak kon uitleggen. Het is leuk om mensen op kantoor beter te leren kennen, maar om elke dag meer te mailen en facebooken dan echt te werken wordt toch wel erg saai op een gegeven moment. Nu zijn er gelukkig weer verschillende dingen die ik kan doen, maar dan moet wel de juiste persoon aanwezig zijn om uit te leggen wat het precies inhoudt, anders kan ik nog niks.

Reinier is bezig geweest met het uitwerken van interviews van z’n vorige veldweek in Bunda en heeft de komende veldweek voorbereid. Maandag is hier een Public Holiday vanwege labourday op 1 mei (dat is inderdaad een zondag), dat moet natuurlijk wel gevierd worden op een echte werkdag, om wel te profiteren van de vrije dag! Dinsdag gaan we dus weer voor vier dagen naar Bunda voor een tweede ronde van uitgebreide interviews met een selecte groep boeren. Reinier hoopt er weer zo’n 20 te interviewen. Woensdagavond hopen we daar aanwezig te zijn bij een bijeenkomst van een lokale IFES-groep (waar ook Ichthus Wageningen bij is aangesloten) op Bunda College. Ben benieuwd hoe dat er hier aan toegaat!

Komende zaterdag (7 mei) gaan we hier nog een verlate koninginnedag vieren, met natuurlijk de gebruikelijke Nederlandse hapjes en drankjes. Ook een mooie mogelijkheid om de in Malawi wonende Nederlanders te ontmoeten en wellicht kunnen we onze Italiaanse huisgenoot Carmine zover krijgen dat hij het Wilhelmus op zijn viool improviseert (alle 16 verzen..).

In Malawi zelf is ook ondertussen nog genoeg te beleven... afgelopen weekend waren we ¾ van de dag zonder stroom omdat een van de twee centrales die het land kent onderhouden werd, we hebben een president die zo slim is om de Britse ambassadeur het land uit te zetten (heel handig als het Verenigd Koninkrijk je grootste donor is) waardoor Malawi naast Lybie en Syrie als enige land niet uitgenodigd was voor de koninklijke bruiloft (toch wel een rijtje landen om trots tussen te horen), Jong-Malawi dat al voetballend wint van Jong-Zuid Afrika en nog veel meer! Het bruist hier enorm, zoals je leest ;-).

We proberen z.s.m. de nieuwste foto’s op onze picasa-site te zetten zodat het thuisfront ook op die manier met ons kan meegenieten!

Tot mailens!

Reinier en Rianne

RenRvliegenuit