Muli bwanji?

We zijn alweer ruim 6 weken in Lilongwe en de tijd lijkt hier echt om te vliegen! Het is gek om steeds weer te constateren dat het alweer zondag is. Op zich best een goed teken dus! We raken gewend aan het leven hier, aan de warmte, de regen, het gebruik van de minibus, de mensen, het vroege opstaan en daarom ook het vroege gaan slapen, de markt, de muggen en vast nog veel meer dingen waar we ons misschien niet eens van bewust zijn...

In de minibus

Afgelopen maandag zijn we voor de derde keer verhuisd en nu gelukkig naar een adres waar we de rest van de tijd kunnen blijven! Het constant verhuizen met het inpakken, uitpakken, wennen aan nieuwe omgeving en weer weg moeten na een korte tijd waren we wel een beetje zat. Het voordeel van onze vorige woonplek was dat we heel dichtbij een ‘halte’ van de minibus woonden, waar we best heel veel gebruik van maken. Nu moeten we daarvoor zo’n 15 minuten lopen helaas. Wel hebben we hier internet in huis, wat weer niet het geval was in het vorige huis. Misschien gaan we nu echt maar eens gaan uitzoeken hoe skype werkt...

Hoe ziet ons leven er hier nou verder uit? Reinier heeft zichzelf aangeleerd om voor z’n onderzoek echt steeds naar kantoor te gaan om daar te werken. Dat doet hij nu een paar weken en dat werkt best goed! Af en toe spreekt hij met iemand af die weer wat meer weet over een deel van waar zijn onderzoek over gaat (reacties van boeren op waterstandverandering in dambos). Vorige week is hij 3 dagen het veld in geweest om korte interviews af te nemen bij de boeren daar. Hij gaat dan met een Malawiaan op pad die als tolk fungeert, omdat de boeren echt geen Engels spreken. Deze interviews zijn erg goed gegaan, hij heeft er 80 gehouden! Bij het binnekomen van een dorp is het zaak om eerst op zoek te gaan naar de chief. Er wordt dan aan hem uitgelegd wat Reinier wil gaan doen, waarvoor hij het doet en wat er met de gegevens gaat gebeuren. Deze chiefs hebben allemaal erg positief gereageerd en regelden dat de boeren om de beurt langskwamen voor het interview. In deze interviews worden vragen gesteld over het huishouden van de boeren (hoeveel vrouwen als de boer een man is en hoeveel kinderen), hoeveel land ze waar bezitten, wat ze verbouwen en welke hulpmiddelen ze gebruiken. Het was leuk om te merken dat er zoveel positieve reacties op komen en dat boeren graag mee willen werken! Waarschijnlijk hopen ze wel dat de overheid er wat mee zal doen, zodat hun situatie zal veranderen... Nu is Reinier bezig met het verwerken van de antwoorden om een aantal boeren te selecteren voor de rest van zijn onderzoek. Waarschijnlijk gaan we halverwege volgende week voor een paar dagen fulltime naar de dorpen voor een eerste ronde van de grotere interviews en observaties. In die tijd kunnen we overnachten in het vorige huis van Reinier z’n begeleider hier, dat hij nog niet verkocht heeft.

Interviewsetting

Trotse opa

Anderhalve week geleden hebben we hier ook twee fietsen gekocht. Het schijnen hier wel een van de betere fietsen te zijn, maar ze zijn behoorlijk blikkerig. Er moest ook behoorlijk wat aan geklust worden voordat ze goed werkten... in ieder geval, we hoopten dat ze dan goed zouden werken. Regelmatig gaat er weer iets stuk. Afwachten maar of ze een keer wel helemaal goed werken... Het lijkt erop dat alles wat kan draaien vernieuwd moet worden om de fiets bruikbaar te maken.  Op de momenten dat we de fietsen wel kunnen gebruiken, is het wel erg ideaal! Je hoeft niet meer altijd op de minibus te wachten, af te wachten hoe snel hij nu je bestemming bereikt of dat hij tussendoor erg lang stopt om te wachten op mogelijke nieuwe passagiers en je beweegt wat meer. Wel vinden de Malawianen het over het algemeen, op een positieve manier, bijzonder om ons rond te zien fietsen. Er zijn weinig blanken die dit doen en in Lilongwe fietsen eigenlijk alleen de mannen.

Spreekt voor zich...

Inmiddels krijgt Rianne hier ook steeds meer haar bezigheden. In de tijd dat dit nog niet zo was, nam ze vaak ruim de tijd om naar de supermarkt en groente en fruit markt te gaan en ging ze regelmatig samen met Reinier lunchen. Je kunt voor 200 kwacha (=€1,-) een ruime maaltijd krijgen op de markt. Je krijgt hiervoor Nsima (een soort dikke brei van maismeel) of rijst, groenten, en kip of rundvlees. Het smaakt ook nog erg lekker! Ook doen we het natuurlijk regelmatig gewoon met meegebrac hte boterhammen of een restje van het avondeten van de dag ervoor, we blijven wel Nederlanders...

Een paar weken geleden werd al duidelijk dat ik meer bezigheden ga krijgen, alleen ging het opstarten wel op z’n Malawiaans. Ik ben inmiddels aan de slag gegaan op een particuliere basisschool in een van de armere wijken hier in de stad. Eerst was ik naar de headmistress gegaan om te bespreken wat ik daar zou doen, er zijn allerlei dingen die daar niet goed lopen. Ik zou vorige week dinsdag beginnen met het observeren van hoe de leraren lesgeven. Ik stond daar netjes om 7:25, omdat de school al om 7:30 begint, maar er was geen kind en geen leraar te bekennen. Hadden ze vakantie, maar dat was de headmistress vergeten de week daarvoor... Nu ben ik daar afgelopen maandag en vandaag naartoe geweest. Het is nu nog observeren hoe alles er aantoe gaat, dat is al best leuk om te doen. Af en toe help ik de leraren wat met het nakijken van opdrachten die de kinderen moeten maken. Aankomende maandag ga ik na schooltijd beginnen met een korte bijeenkomst met de leraren. Ik wil dan wat met hen gaan nadenken over hoe ze kinderen zien en behandelen en hoe er in de Bijbel over kinderen wordt gesproken. Dit wordt dus een heel erge basisbijeenkomst, maar ik denk wel nuttig, omdat leraren wel wisselend met de kinderen omgaan. Verder kan ik op het kantoor van NOVOC aan de slag, dit is een overkoepelende ontwikkelingsorganisatie die verschillende organisaties en ‘community based organisations’ of ‘faith based organisations’ met elkaar verbindt, zodat er meer samengewerkt kan worden op het gebied van weeskinderen en andere kwetsbare kinderen uit de samenleving. Het duurde even voordat ik te horen kreeg wat ik daar kan doen, maar dat heb ik uiteindelijk vanmiddag besproken. Ik ga daar beginnen met het samenvoegen van verschillende onderdelen van een jaarverslag, om er een goed document van de te maken, en met het controleren van een overzicht dat ze van kinderen hebben (weet eigenlijk nog niet wat voor kinderen dit zijn) en aangeven welke gegevens er nog missen. Het lijkt me best leuk om zo eens mee te maken hoe het is om op een kantoor te werken!

Gelukkig ook nog wat tijd voor geestelijke lectuur

Op onze picasa-site kun je meer foto’s zien van onze belevenissen van afgelopen tijd!

Oh ja, wat betekent de titel eigenlijk boven dit stukje? Het is een veelgebruikte groet in het Malawiaans, wat betekent ‘hoe gaat het met je?’. Hierop dien je dan het volgende antwoord te geven: Ndili bwino = het gaat goed met mij. Kaya uno? = En met jou? Wíj vinden het trouwens ook leuk om van jullie te horen hoe het gaat!

We hebben wat aan de reageer instellingen verandert, dus als het goed is kun je nu ook op deze weblog reageren zonder Gmail-account...

Reinier en Rianne