Het leven na twee maanden van huis te zijn

Hallo allemaal,

Zo, de grens van twee maanden in Malawi is gepasseerd! Voor diegenen die er aan twijfelen/twijfelden: we hebben het nog steeds erg naar onze zin en houden het hier best met elkaar uit! Het is echt niet verkeerd om al onderzoekend vakantie te houden (of andersom).

Sinds de vorige blog is er weer het een en ander voorgevallen. De fietsen houden het de afgelopen tijd goed uit en we gebruiken ze met plezier. Verder is het weer is wat regenachtiger dan in de eerste maand wat voor de boeren mooi is, maar tijdens het naar de markt/door de blubber lopen wat minder handig. Ook zijn we een week het veld in geweest, daarover zo meer.

Voor diegenen die niet van politiek houden maar wel in ‘renrvliegenuit’ geïnteresseerd zijn is het aan te raden om de volgende 30 regels over te slaan.

In het land zelf is er ook van alles aan de hand. Diegenen die het Nederlands Dagblad lezen of Malawi goed in de gaten houden hebben al op kunnen vangen dat de president, (de zogenaamde His Excellency the President Ngwazi (vriend in het Chichewa, hoogste titel) Professor Bingu wa Mutharika) een wat onhandige/gevaarlijke speech heeft gehouden waarin hij zijn partijvolgelingen opriep om af te rekenen met critici van de president (en die zijn er (terecht) nogal wat), en wel op dezelfde manier als bij de vorige twee presidenten. Die manier van de vorige presidenten hield in dat jeugdleden van de partij van de president flink angst zaaiden en voor veel onrust zorgden, tot arrestaties en verdwijningen toe (moord dus). Gelukkig is het nog niet zo ver dat de partij-jeugd massaal het land intrekt, maar het belooft wel wat voor de komende tijd. Grappig, maar ook triest, is dat vervolgens de voorlichter van de president beweert dat de media de woorden van de president verdraaid hebben en dat hij bedoelde dat zijn volgelingen de president ‘intellectueel’ moesten bijstaan.

In dezelfde speech kondigde de president ook gelijk maar een maatregel af om het aantal demonstraties in de dammen. In het vervolg moeten de organisatoren 2 tot 5 miljoen Kwacha (10,000 – 25,000 euro) betalen aan de politie ter compensatie van eventuele schade tijdens de demonstratie. On-constitutioneel, maar wel een mooie manier om van die lastige demonstraties af te komen.

Het tweede wat nu speelt is dat docenten van de belangrijke universiteiten al een maand geen lesgeven omdat ze zich bedreigd voelen in hun intellectuele vrijheid. Een van de docenten van het Chancellor College was namelijk door de politie verhoord nadat hij in een college de vergelijking had gemaakt tussen de situatie in Tunesie en Egypte en het brandstoftekort wat in Malawi speelt als eventuele katalysator voor politieke verandering. De president was hier niet zo blij mee en vond dat docenten zich bij de stof moesten houden en geen actuele voorbeelden mogen gebruiken in hun lessen. Toevallig is de broer van de president ook nog minister van onderwijs en (door de president) de volgende beoogde president. Makkelijk om elkaar de hand boven het hoofd te houden maar niet handig voor een snelle oplossing.

Wat ook niet helpt is dat de partij van de president meer dan de 2/3^e meerderheid in het parlement bezit, al maakt dit het voor hem wel makkelijker om besluiten er door te hameren. Toegeven van fouten schijnt al helemaal dodelijk te zijn, dus dan gooi je het maar op de oppositie/media/kerken/iedereen die woorden van de president verdraait of gewoon niet goed wijs is... Dat ondertussen donoren geld uit Malawi terughalen vanwege de authoritaire regeer-stijl van de president schijnt hem niet te deren. Donoren moeten gewoon niet zeuren en we kunnen best zonder ze (letterlijk citaat van Prof. Bingu).

Mocht je wat meer nieuws over Malawi willen lezen, http://www.nyasatimes.com/ is een goede en behoorlijk onafhankelijke bron.



Goed, we zijn hier voor het onderzoek, dus daar zullen we ook wat air-time aan besteden.

Zoals gezegd zijn we afgelopen week weer naar het veld geweest voor een nieuwe serie van 84 interviews met dezelfde boeren als een paar weken geleden. Voor mijn onderzoek wil ik de boeren indelen in categorieen t.a.v. ‘wealth’ (rijkdom) en ‘degree of intensification’, d.w.z. de mate waarin ze geintensifeerd gebruik maken van hun akkers (dus gebruik van kunstmest, chemicaliën, hybride zaden, etc.). Hiervoor hebben we de boeren met allerlei vragen bestookt om er achter te komen of ze bijvoorbeeld 1 of 2 vrouwen hebben (dat kan en mag), hoeveel kinderen ze hebben, hoeveel kunstmest ze gebruiken en hoeveel geiten, kippen, eenden, konijnen, ezels, koeien of duiven ze hebben (doorhalen wat niet van toepassing is). Het is erg leuk om de interviews uit te voeren. We merkten dat de boeren en boerinnen bij de tweede bezoekjes een stuk opener en gastvrijer waren; we zijn overladen met maiskolven en suikerriet, om lekker van de genieten.

Gezellige groepsfoto

Door de vragen kom je veel van de boeren te weten, ook vaak best persoonlijke dingen. Een aantal vrouwen gaf aan ‘divorced’ te zijn, wat waarschijnlijk inhoudt dat hun man gewoon weggelopen is. Ook hebben heel wat mensen maar voor een paar maanden eten van hun eigen land, sommige gezinnen moeten het doen met een halve hectare aan land wat bij lange na niet genoeg is om genoeg te verbouwen al helemaal als je geen kunstmest gebruikt.

Na deze week in het veld ga ik bezig met het verwerken van de data en het selecteren van 20 boeren die ik nog vier keer ga interviewen in de komende maanden. Komende week nemen we ook even de tijd om er een paar dagen met een auto op uit te trekken om wat meer van het land te zien. Helemaal niet erg, want Malawi is echt een mooi land (check de foto’s maar).

Chief Khwaluwalu en zijn vrouw

De afgelopen weken zijn we ook nog een keer met Simon en Benjamin, twee jongens van 3 en 4 jaar oud, naar het Lilongwe Wildlife Centre geweest. Een soort dierentuin midden in de stad waar ze dieren met gebreken opvangen. Er is een driepotige luipaard, een voormalig circus leeuw uit Roemenië en een heel aantal apen. Simon is het zoontje van Pieter en Manon (waar we eerst logeerden) en Benja het ongeveer even oude zoontje van Thomas en Agnes (hun tuinman en nanny). ’t Was grappig om een paar uurtjes op ze te passen en te zien hoe ze reageerden op de dieren. Ook hebben we ze even meegenomen in de minibus, want dat moet je in Malawi toch wel beleven! De foto’s spreken verder voor zich.

Zien, horen, zwijgen...

Goed, dat was het wel weer ongeveer wat onze belevenissen van de afgelopen tijd betreft! Check nog even de foto’s en geniet met ons mee! We blijven natuurlijk ook graag van jullie op de hoogte, dus reageer/mail/etc. gerust!

Groet,

Reinier en Rianne



Glory to God, ook in de minibus



RenRvliegenuit



Muli bwanji?

We zijn alweer ruim 6 weken in Lilongwe en de tijd lijkt hier echt om te vliegen! Het is gek om steeds weer te constateren dat het alweer zondag is. Op zich best een goed teken dus! We raken gewend aan het leven hier, aan de warmte, de regen, het gebruik van de minibus, de mensen, het vroege opstaan en daarom ook het vroege gaan slapen, de markt, de muggen en vast nog veel meer dingen waar we ons misschien niet eens van bewust zijn...

In de minibus

Afgelopen maandag zijn we voor de derde keer verhuisd en nu gelukkig naar een adres waar we de rest van de tijd kunnen blijven! Het constant verhuizen met het inpakken, uitpakken, wennen aan nieuwe omgeving en weer weg moeten na een korte tijd waren we wel een beetje zat. Het voordeel van onze vorige woonplek was dat we heel dichtbij een ‘halte’ van de minibus woonden, waar we best heel veel gebruik van maken. Nu moeten we daarvoor zo’n 15 minuten lopen helaas. Wel hebben we hier internet in huis, wat weer niet het geval was in het vorige huis. Misschien gaan we nu echt maar eens gaan uitzoeken hoe skype werkt...

Hoe ziet ons leven er hier nou verder uit? Reinier heeft zichzelf aangeleerd om voor z’n onderzoek echt steeds naar kantoor te gaan om daar te werken. Dat doet hij nu een paar weken en dat werkt best goed! Af en toe spreekt hij met iemand af die weer wat meer weet over een deel van waar zijn onderzoek over gaat (reacties van boeren op waterstandverandering in dambos). Vorige week is hij 3 dagen het veld in geweest om korte interviews af te nemen bij de boeren daar. Hij gaat dan met een Malawiaan op pad die als tolk fungeert, omdat de boeren echt geen Engels spreken. Deze interviews zijn erg goed gegaan, hij heeft er 80 gehouden! Bij het binnekomen van een dorp is het zaak om eerst op zoek te gaan naar de chief. Er wordt dan aan hem uitgelegd wat Reinier wil gaan doen, waarvoor hij het doet en wat er met de gegevens gaat gebeuren. Deze chiefs hebben allemaal erg positief gereageerd en regelden dat de boeren om de beurt langskwamen voor het interview. In deze interviews worden vragen gesteld over het huishouden van de boeren (hoeveel vrouwen als de boer een man is en hoeveel kinderen), hoeveel land ze waar bezitten, wat ze verbouwen en welke hulpmiddelen ze gebruiken. Het was leuk om te merken dat er zoveel positieve reacties op komen en dat boeren graag mee willen werken! Waarschijnlijk hopen ze wel dat de overheid er wat mee zal doen, zodat hun situatie zal veranderen... Nu is Reinier bezig met het verwerken van de antwoorden om een aantal boeren te selecteren voor de rest van zijn onderzoek. Waarschijnlijk gaan we halverwege volgende week voor een paar dagen fulltime naar de dorpen voor een eerste ronde van de grotere interviews en observaties. In die tijd kunnen we overnachten in het vorige huis van Reinier z’n begeleider hier, dat hij nog niet verkocht heeft.

Interviewsetting

Trotse opa

Anderhalve week geleden hebben we hier ook twee fietsen gekocht. Het schijnen hier wel een van de betere fietsen te zijn, maar ze zijn behoorlijk blikkerig. Er moest ook behoorlijk wat aan geklust worden voordat ze goed werkten... in ieder geval, we hoopten dat ze dan goed zouden werken. Regelmatig gaat er weer iets stuk. Afwachten maar of ze een keer wel helemaal goed werken... Het lijkt erop dat alles wat kan draaien vernieuwd moet worden om de fiets bruikbaar te maken.  Op de momenten dat we de fietsen wel kunnen gebruiken, is het wel erg ideaal! Je hoeft niet meer altijd op de minibus te wachten, af te wachten hoe snel hij nu je bestemming bereikt of dat hij tussendoor erg lang stopt om te wachten op mogelijke nieuwe passagiers en je beweegt wat meer. Wel vinden de Malawianen het over het algemeen, op een positieve manier, bijzonder om ons rond te zien fietsen. Er zijn weinig blanken die dit doen en in Lilongwe fietsen eigenlijk alleen de mannen.

Spreekt voor zich...

Inmiddels krijgt Rianne hier ook steeds meer haar bezigheden. In de tijd dat dit nog niet zo was, nam ze vaak ruim de tijd om naar de supermarkt en groente en fruit markt te gaan en ging ze regelmatig samen met Reinier lunchen. Je kunt voor 200 kwacha (=€1,-) een ruime maaltijd krijgen op de markt. Je krijgt hiervoor Nsima (een soort dikke brei van maismeel) of rijst, groenten, en kip of rundvlees. Het smaakt ook nog erg lekker! Ook doen we het natuurlijk regelmatig gewoon met meegebrac hte boterhammen of een restje van het avondeten van de dag ervoor, we blijven wel Nederlanders...

Een paar weken geleden werd al duidelijk dat ik meer bezigheden ga krijgen, alleen ging het opstarten wel op z’n Malawiaans. Ik ben inmiddels aan de slag gegaan op een particuliere basisschool in een van de armere wijken hier in de stad. Eerst was ik naar de headmistress gegaan om te bespreken wat ik daar zou doen, er zijn allerlei dingen die daar niet goed lopen. Ik zou vorige week dinsdag beginnen met het observeren van hoe de leraren lesgeven. Ik stond daar netjes om 7:25, omdat de school al om 7:30 begint, maar er was geen kind en geen leraar te bekennen. Hadden ze vakantie, maar dat was de headmistress vergeten de week daarvoor... Nu ben ik daar afgelopen maandag en vandaag naartoe geweest. Het is nu nog observeren hoe alles er aantoe gaat, dat is al best leuk om te doen. Af en toe help ik de leraren wat met het nakijken van opdrachten die de kinderen moeten maken. Aankomende maandag ga ik na schooltijd beginnen met een korte bijeenkomst met de leraren. Ik wil dan wat met hen gaan nadenken over hoe ze kinderen zien en behandelen en hoe er in de Bijbel over kinderen wordt gesproken. Dit wordt dus een heel erge basisbijeenkomst, maar ik denk wel nuttig, omdat leraren wel wisselend met de kinderen omgaan. Verder kan ik op het kantoor van NOVOC aan de slag, dit is een overkoepelende ontwikkelingsorganisatie die verschillende organisaties en ‘community based organisations’ of ‘faith based organisations’ met elkaar verbindt, zodat er meer samengewerkt kan worden op het gebied van weeskinderen en andere kwetsbare kinderen uit de samenleving. Het duurde even voordat ik te horen kreeg wat ik daar kan doen, maar dat heb ik uiteindelijk vanmiddag besproken. Ik ga daar beginnen met het samenvoegen van verschillende onderdelen van een jaarverslag, om er een goed document van de te maken, en met het controleren van een overzicht dat ze van kinderen hebben (weet eigenlijk nog niet wat voor kinderen dit zijn) en aangeven welke gegevens er nog missen. Het lijkt me best leuk om zo eens mee te maken hoe het is om op een kantoor te werken!

Gelukkig ook nog wat tijd voor geestelijke lectuur

Op onze picasa-site kun je meer foto’s zien van onze belevenissen van afgelopen tijd!

Oh ja, wat betekent de titel eigenlijk boven dit stukje? Het is een veelgebruikte groet in het Malawiaans, wat betekent ‘hoe gaat het met je?’. Hierop dien je dan het volgende antwoord te geven: Ndili bwino = het gaat goed met mij. Kaya uno? = En met jou? Wíj vinden het trouwens ook leuk om van jullie te horen hoe het gaat!

We hebben wat aan de reageer instellingen verandert, dus als het goed is kun je nu ook op deze weblog reageren zonder Gmail-account...

Reinier en Rianne